اگرچه اغلب مردم (۵۰ تا ۹۰٪) يك رويداد بسيار تنش‌زا را تا پايان عمر به ياد دارند، فقط ۸٪ آنها به PTSD مبتلا مي‌شوند. اين بيماري در دوران بعد از جنگ بسيار شايع است (مانند جنگ ويتنام، عراق، ايران، بوسني هرزگوين و افغانستان). به عنوان مثال، نتايج يك پيشبينى علمى در امريكا نشان ميدهد كه از ميان سربازان جنگ هاي اخير امريكا، حدود ۱۰% در سال ۲۰۲۵ همچنان با اين بيمارى دست و پنجه نرم خواهند كرد[۱].
همچنين بر اثر اتفاقات مهم زندگي مانند فوت يك عزيز يا طلاق و جدايي و ضربه‌هاي عاطفي احتمال ابتلاء به اين بيماري زياد است. به نظر مي‌رسد زمينه ژنتيكي، نژاد و دوران كودكي در ايجاد اين بيماري مؤثر هستند.
اگرچه اغلب مردم (۵۰ تا ۹۰٪) يك رويداد بسيار تنش‌زا را تا پايان عمر به ياد دارند، فقط ۸٪ آنها به PTSD مبتلا مي‌شوند. اين بيماري در دوران بعد از جنگ بسيار شايع است (مانند جنگ ويتنام، عراق، ايران، بوسني هرزگوين و افغانستان). به عنوان مثال، نتايج يك پيشبينى علمى در امريكا نشان ميدهد كه از ميان سربازان جنگ هاي اخير امريكا، حدود ۱۰% در سال ۲۰۲۵ همچنان با اين بيمارى دست و پنجه نرم خواهند كرد[۱].
همچنين بر اثر اتفاقات مهم زندگي مانند فوت يك عزيز يا طلاق و جدايي و ضربه‌هاي عاطفي احتمال ابتلاء به اين بيماري زياد است. به نظر مي‌رسد زمينه ژنتيكي، نژاد و دوران كودكي در ايجاد اين بيماري مؤثر هستند.
اقدام