فرايند درمان بيمار مبتلا به PTSD تلفيقي از دو رويكرد روانشناسي شناختي و رفتارگرايي است. مداخلات رفتاري شامل: آموزش نحوهٔ مواجهٔ مؤثر با ترسها، اجتناب از اماكن يا افرادي كه وقايع را يادآوري ميكند، ميباشد؛ همچنين استفاده از تكنيك آرامبخش و پذيرش احساسات بيمار در كاهش نشانگان استرس پس از سانحه مؤثر است. در روش مداخله در بحران، سعي بر اين است كه عملكرد عادي بيمار را به وي بازگردانند. روان درمانگر در اين روش تمركزش را معطوف به حل مشكلات، آموزش مهارتهاي مربوط به كنار آمدن با شرايط و ايجاد شرايطي حمايتي براي بيمار ميكند. عضويت در گروههاي حمايتي نيز براي كساني كه دچار علائم استرس هستند، مفيد است. بيماران با عضويت در اين گروهها حمايت عاطفي دريافت ميكنند، با افراد ديگري كه شرايط و علائم مشابهي را تجربه كردهاند آشنا ميشوند و مهارتهاي مربوط به كنار آمدن با شرايط و مديريت شرايط را ميآموزند.
اگر علايم فوق بيش از يك ماه تداوم يابد و منجر به اختلال در عملكرد كلي بيمار (شغلي، تحصيلي، رفتاري و…) شود بايد نسبت به درمان آن اقدام نمود. براي درمان دارويي از داروهاي مهاركننده بازجذب سروتونين مانند فلوكستين، ضدافسردگيهاي سه حلقهاي مانند ايميپرامين، سيتالوپرام، پروپرانولول و كلونيدين استفاده ميشود.
فرايند درمان بيمار مبتلا به PTSD تلفيقي از دو رويكرد روانشناسي شناختي و رفتارگرايي است. مداخلات رفتاري شامل: آموزش نحوهٔ مواجهٔ مؤثر با ترسها، اجتناب از اماكن يا افرادي كه وقايع را يادآوري ميكند، ميباشد؛ همچنين استفاده از تكنيك آرامبخش و پذيرش احساسات بيمار در كاهش نشانگان استرس پس از سانحه مؤثر است. در روش مداخله در بحران، سعي بر اين است كه عملكرد عادي بيمار را به وي بازگردانند. روان درمانگر در اين روش تمركزش را معطوف به حل مشكلات، آموزش مهارتهاي مربوط به كنار آمدن با شرايط و ايجاد شرايطي حمايتي براي بيمار ميكند. عضويت در گروههاي حمايتي نيز براي كساني كه دچار علائم استرس هستند، مفيد است. بيماران با عضويت در اين گروهها حمايت عاطفي دريافت ميكنند، با افراد ديگري كه شرايط و علائم مشابهي را تجربه كردهاند آشنا ميشوند و مهارتهاي مربوط به كنار آمدن با شرايط و مديريت شرايط را ميآموزند.
اگر علايم فوق بيش از يك ماه تداوم يابد و منجر به اختلال در عملكرد كلي بيمار (شغلي، تحصيلي، رفتاري و…) شود بايد نسبت به درمان آن اقدام نمود. براي درمان دارويي از داروهاي مهاركننده بازجذب سروتونين مانند فلوكستين، ضدافسردگيهاي سه حلقهاي مانند ايميپرامين، سيتالوپرام، پروپرانولول و كلونيدين استفاده ميشود.